دولت جمهوری اسلامی افغانستان (از این پس افغانستان) و دولت ایالات متحده امریکا (از این پس ایالات متحده) از سال 2001 (1380 هجری شمسی) بدین‌سو در همکاری نزدیک به‌منظور دفع تهدیدهای متوجه صلح و امنیت جهانی و به هدف کمک به مردم افغانستان برای تامین آینده باامن، دموکراتیک و شکوفا، قرار داشته‌اند که حاصل آن امروز قرار گرفتن افغانستان در مسیر خودکفایی پایدار در امنیت، حکومتداری و توسعه اجتماعی و اقتصادی، و همکاری سازنده در سطح منطقه می‌باشد.

طرفین مراتب قدردانی‌شان را از توصیه‌های لویه‌جرگه عنعنوی ماه نوامبر سال 2011 (ماه عقرب سال 1390) که در بخشی از آن چنین آمده است، ابراز می‌دارند:

«با تاکید روی نیاز به حفظ دست‌آوردهای ده‌سال گذشته، احترام به قانون اساسی افغانستان، حقوق زنان و آزادی بیان و با در نظرداشت وضعیت حاکم در منطقه، همکاری‌های استراتژیک با ایالات متحده امریکا، که یک دوست استراتژیک نظام و مردم افغانستان می‌باشد؛ به‌منظور تامین امنیت سیاسی، اقتصادی و نظامی کشور ضروری پنداشته می‌شود. امضای سند همکاری‌های استراتژیک با ایالات متحده امریکا در هم‌نوایی با منافع ملی افغانستان بوده و از اهمیت زیادی برخوردار است،... در امضای این سند، افغانستان و امریکا ـ طبق منشور سازمان ملل متحد ـ به‌عنوان دو کشور مستقل و مساوی شناخته می‌شوند.»

با تاکید بر اراده مشترک‌شان جهت تحقق هرچه بیشتر آرزوی مردم افغانستان برای دست‌یابی به یک دولت باثبات، مستقل مبتنی بر قانون اساسی این کشور و ارزش‌های مشترک دموکراتیک، به‌شمول احترام به حقوق و آزادی‌های اساسی همه زنان و مردان، افغانستان و ایالات متحده امریکا (از این پس طرفین) تعهد می‌نمایند تا همکاری درازمدت استراتژیک خویش را در ساحات مشترک مورد علاقه به‌شمول تحکیم صلح، امنیت و مصالحه ملی؛ تقویت نهادهای دولتی؛ حمایت از توسعه اقتصادی و اجتماعی درازمدت افغانستان و تشویق همکاری منطقوی تقویت کنند. با رعایت اهمیت مداوم تعهدات‌شان در کنفرانس‌های سال 2010 در کابل و لندن (کنفرانس لندن در سال 1388 و کنفرانس کابل در سال 1389) و هم‌چنین کنفرانس بن 2011 (1390)، طرفین بر اراده خویش مبنی بر تقویت نهادهای دولت افغانستان و ظرفیت حکومت‌داری به هدف گسترش همکاری درازمدت استراتژیک در ساحات یادشده، تاکید می‌نمایند.

همکاری میان افغانستان و ایالات متحده بر بنیاد احترام متقابل و منافع مشترک، به‌خصوص مبتنی بر تحقق آرزوی دو طرف برای صلح استوار می‌باشد. هدف این همکاری همانا تقویت تلاش‌های جمعی برای داشتن منطقه‌ای می‌باشد که در آن هم‌گرایی اقتصادی تحقق یافته و دیگر پناهگاه امنی برای القاعده و گروه‌های وابسته به آن نباشد.

افغانستان و ایالات متحده با اعتماد و تعهد به این‌که می‌توانند، با توسل به این موافقت‌نامه یک آینده مبتنی بر عدالت، صلح و امنیت و فرصت‌های لازم را برای مردم افغانستان فراهم آورند به این همکاری می‌پردازند.

احترام به حاکمیت ملی و برابری دولت‌ها تهداب این همکاری را تشکیل می‌دهد. احترام به حاکمیت قانون و هم‌چنین رعایت صریح و روشن قانون اساسی و تمامی قوانین نافذه افغانستان بنیادهای این همکاری را قوت می‌بخشند. طرفین بر تعهد نیرومندشان به حاکمیت ملی، استقلال، تمامیت ارضی و وحدت ملی افغانستان، مجددا تاکید می‌دارند.

با در نظرداشت موارد یادشده، طرفین بر موارد زیر توافق می‌کنند:

 

 

1. طرفین موافق‌اند که تعهد استوار به حفظ و تقویت ارزش‌های دموکراتیک و حقوق بشر از پایه‌های بنیادی توافق و همکاری درازمدت‌شان می‌باشد.

2. با تاکید بر اهمیت ارزش‌ها و اصول قانون اساسی خویش، افغانستان بر تعهدش در راستای حکومتداری فراگیر و کثرت‌گرا به‌شمول برگزاری انتخابات آزاد، منصفانه و شفاف به‌گونه‌ای که تمامی مردم افغانستان بتوانند در فضای عاری از مداخلات داخلی یا خارجی در آن شرکت کنند، مجددا تاکید می‌دارد. با درک تعهداتی که در کنفرانس بن 2011 (1390) اعلام شد، افغانستان پروسه انتخابات را تقویت و بهبود می‌بخشد.

3. افغانستان بر تعهدش مبنی بر حمایت حقوق بشری و سیاسی در مطابقت با قانون اساسی و مکلفیت‌های بین‌المللی‌اش به‌شمول میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، مجددا تاکید می‌کند. در این خصوص، افغانستان تمامیت و ظرفیت نهادها و پروسه‌های دموکراتیک در کشور را اتخاذ گام‌های موثر جهت تحکیم بیشتر کفایت و موثریت هر سه قوه دولت مبتنی بر مرکزی بودن نظام حکومتی، و حمایت از شکوفایی یک جامعه مدنی پویا به‌شمول رسانه‌های آزاد و باز، تقویت می‌کند.

4. افغانستان بر تعهدش مبنی بر این‌که هرنوع تبعیض و امتیاز بین اتباع افغانستان ممنوع است، و نیز تامین حقوق و آزادی‌هایی که قانون اساسی و سایر قوانین افغانستان برای تمامی افغان‌ها تضمین کرده است، مجددا تاکید می‌کند. افغانستان مطابق با احکام قانون اساسی و مکلفیت‌های بین‌المللی خود، نقش ارزنده زنان در جامعه را طوری تامین و گسترش می‌دهد که آن‌ها بتوانند از حقوق اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، مدنی و فرهنگی‌شان کاملا برخوردار شوند.

 

 

1. طرفین مجددا تاکید می‌دارند که حضور و اجراات قوای ایالات متحده از سال 2001 (1380) بدین‌سو در افغانستان به هدف شکست دادن القاعده و گروه‌های وابسته به آن بوده است. طرفین به قربانی‌های بی‌شمار و رنج مردم افغانستان در مبارزه علیه تروریزم در طول این سال‌ها، و تهدیدات مداومی را که مانع تحقق آرزوی‌شان برای رسیدن به صلح، امنیت و رفاه شده است، احترام گذاشته و آن را درک می‌کنند. طرفین هم‌چنان از قربانی‌هایی که مردم ایالات متحده در این مبارزه متقبل شده‌اند. قدردانی به عمل می‌آورند.

2. به‌منظور تحکیم امنیت و ثبات در افغانستان، کمک به صلح و ثبات منطقوی و بین‌المللی، مبارزه با القاعده و وابسته‌گان‌اش، و نیز هدف افزایش توانمندی افغانستان برای دفع تهدیدات علیه حاکمیت ملی، امنیت و تمامیت ارضی افغانستان، طرفین به تلاش‌های‌شان جهت تقویت همکاری نزدیک در اتخاذ تدابیر دفاعی و امنیتی طبق فیصله جانبین، هم‌چنان ادامه می‌دهند.

الف. مکلفیت‌های طرفین در این موافقت‌نامه و هرگونه تدابیر بعدی دیگر، بر حاکمیت ملی افغانستان در حدود سرزمین‌اش و بر حق دفاع مشروع هریک از طرفین در مطابقت با حقوق بین‌المللی تاثیرگذار نمی‌باشد.

ب. طرفین مطابق طرزالعمل‌های داخلی‌شان، روی یک «موافقت‌نامه دوجانبه امنیتی» مذاکرات را آغاز می‌نمایند. این مذاکرات بعد از امضای این موافقت‌نامه همکاری استراتژیک آغاز گردیده و در ظرف یک‌سال نهایی می‌گردد. این موافقت‌نامه امنیتی جایگزین «توافق‌نامه چگونگی حضور پرسونل امنیتی و ملکی ایالات متحده امریکا در افغانستان به هدف همکاری برای پاسخ به تروریزم، ارایه کمک‌های بشردوستانه و ملکی، آموزش و تمرینات نظامی و سایر فعالیت‌های 2003 (مصوب سال 1382) و توافقات و تفاهماتی که طرفین بر مغایرت احکام آن با «موافقت‌نامه دوجانبه امنیتی» موافقت نمایند، می‌شود.

ج. اجرای عملیات جاری نظامی براساس چارچوب‌هایی که شامل تفاهم‌نامه انتقال بازداشتگاه‌های ایالات متحده‌ (منعقده 2012 «1390») و یادداشت تفاهم افغانی ساختن عملیات خاص (منعقد 2012 «1391») می‌شود، الی زمانی ادامه می‌یابد که این چارچوب‌ها توسط «موافقت‌نامه دوجانبه امنیتی» یا تدابیر دیگر، به موافقه طرفین جایگزین گردند. این مکلفیت، الی نسخ آن، بر وضعیت، تعهدات و تفاهمات شامل چارچوب یادشده در بالا، تاثیرگذار نمی‌باشد.

3. ایالات متحده به‌منظور کمک در ایجاد یک چارچوب درازمدت همکاری‌های دوجانبه امنیتی و دفاعی، افغانستان را به‌عنوان «متحد عمده خارج ناتو» تلقی می‌نماید.

4. طرفین بر حمایت نیرومندشان از تلاش‌های افغانستان در راستای صلح و مصالحه تاکید می‌نمایند.

الف. افراد و گروه‌هایی می‌توانند شامل روند صلح و مصالحه گردند که: با القاعده قطع رابطه کنند؛ از خشونت دست بردارند؛ و به قانون اساسی افغانستان به‌شمول ضمانت‌های آن به حقوق همه زنان و مردان این کشور، احترام بگذارند.

ب. افغانستان تاکید می‌دارد تا در تمامی اقدامات و تفاهمات دولتی در خصوص صلح و مصالحه، ارزش‌های مندرج در قانون اساسی افغانستان را رعایت کند.

5. بعد از سال 2014 (1393)، ایالات متحده سالانه منابع پولی را برای حمایت از آموزش، تجهیز، مشورت و تداوم نیروهای امنیتی افغانستان به‌منظوری درخواست می‌کند تا افغانستان بتواند به‌گونه مستقلانه امنیت خود را تامین نموده و در مقابل تهدیدات داخلی و خارجی از خود دفاع کند، تا تروریستان هرگز نتوانند بار دیگر به خاک افغانستان رخنه کرده و تهدیدی را متوجه افغانستان، منطقه و جهان سازند.

الف. این حمایت باید شامل موارد آتی گردد. (1) کمک در ایجاد امکانات مناسب با در نظرداشت ماهیت متحول تهدیداتی که از سوی طرفین به‌عنوان خطر علیه ثبات افغانستان تلقی شوند؛ (2) حمایت از تلاش‌هایی که موجب دست‌یابی دولت افغانستان به یک ساختار پایدار امنیتی گردد؛ و (3) تقویه ظرفیت نهادهای امنیتی افغانستان.

ب. «گروپ کاری افغانستان ـ امریکا در امور دفاع و امنیت» که در چارچوب این موافقت‌نامه ایجاد می‌گردد، وظیفه دارد تا سطح تهدیداتی را که متوجه افغانستان و نیز نیازمندی‌های امنیتی و دفاعی این کشور را ارزیابی نموده و به «کمیسیون دوجانبه» در مورد چگونگی همکاری‌های آینده سفارشات مشخصی را ارایه نماید.

ج. کمک به نیروهای امنیتی ملی افغانستان باید طوری ارایه گردد که با معیارهای ناتو سازگاری داشته و اصل «قابلیت تعامل‌پذیری با نیروهای ناتو» را تقویت کند.

د. طرفین هم‌چنان از کشورهای عضو ناتو می‌خواهد تا با اتخاذ اقدامات عملی برای تطبیق «اعلامیه همکاری‌های درازمدت بین ناتو و دولت جمهوری اسلامی افغانستان» منعقده نومبر سال 2010 (عقرب سال 1389) نشست ناتو در لیسبن، توانایی‌های امنیتی افغانستان را پس از سال 2014 (1393) تداوم و بهبود بخشند.

6. افغانستان به‌منظور مبارزه با القاعده و وابستگان آن، آموزش نیروهای امنیتی ملی این کشور، و اجرای سایر ماموریت‌هایی که برای تحکیم منافع مشترک امنیتی از سوی طرفین تشخیص می‌گردند، تداوم دسترسی قوای ایالات متحده به تاسیسات افغانستان و استفاده از آن تاسیسات را الی سال 2014 (1393) میسر می‌سازد و پس از آن طوری‌که در «موافقت‌نامه دوجانبه امنیتی» مورد توافق واقع شود، عمل خواهد شد.

الف. ایالات متحده امریکا بر احترام کامل خویش به حاکمیت ملی و استقلال افغانستان تاکید نموده و تعهدش به چارچوب روند انتقال و تحقق کامل انتقال مسوولیت‌های امنیتی به افغانستان را مجددا تصریح می‌دارد. ایالات متحده یک‌بار دیگر تاکید می‌کند که در جستجوی ایجاد تاسیسات دایمی نظامی در افغانستان نبوده و در پی حضوری نیست که تهدیدی را متوجه همسایگان افغانستان بسازد.

ب. ایالات متحده تعهد می‌نماید که از سرزمین و یا تاسیسات افغانستان به‌عنوان نقطه آغاز حملات علیه کشورهای دیگر استفاده نمی‌کند.

ج. چگونگی و گستره حضور و اجراات قوای ایالات متحده در آینده در افغانستان و وجایب دو کشور در این رابطه باید در «موافقت‌نامه دوجانبه امنیتی» مشخص گردند.

7. طرفین تشریک اطلاعات و استخبارات را به هدف مقابله با تهدیدات مشترک، به‌شمول تروریزم، قاچاق مواد مخدر، جرایم سازمان‌یافته و تطهیر پول، افزایش می‌دهند.

8. طرفین هم‌چنان بر حمایت‌شان برای بهبود هماهنگی و همکاری‌های امنیتی منطقوی تاکید می‌ورزند. طرفین تصریح می‌کنند که تولید مواد مخدر، قاچاق و استفاده غیرمجاز از آن تهدید بزرگی را متوجه امنیت و اقتصاد مشروع افغانستان ساخته و هم‌چنان امنیت منطقه و سلامت جهان را به مخاطره می‌اندازد. هردو طرف مصمم‌اند تا برای محو این تهدید، با هم در افغانستان، منطقه و با کشورهای همسایه، همکاری نمایند.

9. با درک این‌که ثبات افغانستان در ترقی و ثبات آسیای جنوبی و آسیای مرکزی نقش دارد، ایالات متحده تاکید می کند که هرگونه تجاوز بیرونی علیه افغانستان را موجب نگرانی شدید خود می‌پندارد. در صورت وقوع چنین رویدادی، طرفین باید هرچه عاجل در مشورت باهم، پاسخ مناسبی را به‌شمول اقدامات سیاسی، دیپلوماتیک، اقتصادی و نظامی، به توافق هردو طرف و در مطابقت با احکام قوانین اساسی‌شان، ‌طرح و تطبیق کنند.

 

 

1. طرفین بر اهمیت روابط دوستانه و موثر میان افغانستان و همسایه‌گانش موافق بوده و تاکید می‌دارند که این روابط باید براساس احترام متقابل، برابری و عدم مداخله در امور یک‌دیگر استوار باشد. هردو طرف از تمامی کشورها می‌خواهند تا به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان احترام گذاشته و از مداخله در امور داخلی و پروسه‌های دموکراتیک افغانستان اجتناب ورزند.

2. با در نظرداشت اهمیت همکاری‌های منطقوی جهت تحکیم امنیت در منطقه، طرفین با کشورهای منطقه، سازمان‌های منطقوی، ملل متحد و سایر نهادهای بین‌المللی در برابر تهدیدهای تشخیص شده از سوی طرفین، ‌به‌شمول شبکه‌های تروریستی؛ جرایم سازمان‌یافته؛ ‌قاچاق مواد مخدر و تطهیر پول همکاری جدی می‌کنند.

3. طرفین به‌منظور تقویت ثبات و رفاه منطقوی و احیای نقش تاریخی افغانستان به حیث پل ارتباطی آسیای مرکزی، جنوبی و شرق میانه به‌گونه آتی همکاری می‌نمایند.

الف. تقویت بیشتر ابتکارات کنونی و بعدی در منطقه از قبیل موافقت‌نامه‌های تجارت و ترانزیت و ایجاد سهولت در تطبیق آن‌ها؛

ب. تقویت هماهنگی و مدیریت سرحدات میان افغانستان و همسایگانش؛

توسعه ارتباطات ترانسپورتی، ترانزیت و شبکه‌های انرژی در منطقه از طریق تطبیق پروژه‌ها به‌شمول پروژه‌های زیربنایی، ‌در سراسر افغانستان؛

د. بسیج حمایت بین‌المللی برای جلب سرمایه‌گذاری‌های منطقوی که موجب هم‌گرایی افغانستان با منطقه می‌گردد.

 

 

1. طرفین موافق‌اند که انکشاف منابع بشری و طبیعی افغانستان برای ثبات منطقوی، رشد اقتصاد پایدار و احیای افغانستان در پی بیش از سه‌ دهه جنگ، حیاتی است و نیز توافق دارند که افغانستان در سال‌های پس از «انتقال» هم‌چنان نیازمندی‌های مالی مبرم، خاص و مداوم خواهد داشت که عواید داخلی به تنهایی پاسخگوی آن نمی‌باشد. در این خصوص، ایالات متحده بر تعهدش در کنفرانس 2011 (1390) بن مبنی بر این‌که کمک‌های مالی‌اش در راستای انکشاف اقتصادی و کمک در رفع کمبود بودیجوی افغانستان، در مطابق با پروسه کابل به هدف حفظ دست‌آوردهای یک‌دهه گذشته، تامین غیرقابل برگشت روند انتقال و خودکفایی افغانستان به‌کار رود، مجددا تاکید می‌کند.

2. در بعد اقتصادی:

الف. طرفین به مساعی خود جهت تحکیم و توسعه اقتصاد بازار و همکاری‌های درازمدت به هدف رشد مداوم اقتصاد افغانستان در روشنی قانون اساسی و واقعیت‌های تاریخی و اجتماعی افغانستان، ادامه می‌دهند.

ب. با توجه به اولویت‌های افغانستان،‌ ایالات متحده در تقویت بنیاد اقتصادی، حمایت از انکشاف پایدار و خودکفایی افغانستان مخصوصا در ساحات تولیدات مشروع زراعتی، ایجاد زیربنا در بخش‌های ترانسپورت، تجارت، ترانزیت، آب و انرژی، تقویت مدیریت مسوولانه منابع طبیعی و ایجاد نظامی نیرومند مالی که برای تداوم سرمایه‌گذاری خصوص لازم می باشد، کمک می‌کند.

ج. به هدف تشویق تجارت و انکشاف سکتور خصوصی، طرفین در استفاده روزافزون از سند موسوم به «سیستم عمومی ترجیحات»، مشترکا تلاش می‌کنند. علاوتا، به‌منظور تشویق سرمایه‌گذاری،‌ ایالات متحده مصمم است که اداره سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در خارج، بانک صادرات و واردات ایالات متحده و اداره تجارت و توسعه ایالات متحده را بسیج نموده تا فعالیت‌های سکتور خصوصی ایالات متحده در افغانستان را حمایت و تشویق نمایند. افغانستان نیز از طریق نهاد‌های مربوطه، از توسعه سکتور خصوصی خویش حمایت می‌کند.

د. طرفین بر آرزوی‌شان تصریح می‌دارند که مردم افغانستان باید مستفیدشونده اصلی منفعت‌های منابع طبیعی کشورشان باشند. ایالات متحده از تلاش‌های افغانستان در جهت مدیریت ثروت منابع طبیعی از طریق ایجاد یک چارچوب پاسخگو، موثر، کارا و شفاف و با استفاده از بهترین روش‌های بین‌المللی و تقویت این روش‌ها،‌ حمایت می‌کند.

3. در بعد اجتماعی: طرفین تلاش‌های مداوم را مشترکا جهت کمک به ارتقای طرفیت بشری افغانستان، با استفاده از اقدامات زیر انجام می‌دهند:

الف. دسترسی و ارتقای کیفیت تعلیم و تربیه، به‌شمول تحصیلات عالی و آموزش‌های مسلکی برای تمامی افغان‌ها در بخش‌های کلیدی؛

ب. دسترسی به خدمات اساسی صحی و مراقبت‌های تخصص (به‌شمول دست‌یابی زنان و اطفال به این خدمات)

4. طرفین بر اهمیت حیاتی مبارزه با فساد اداری تاکید می‌نمایند:

الف. طرفین در برابر تمامی انواع و اشکال فساد اداری قاطعانه مبارزه می‌کنند؛

ب. طرفین میکانیزم‌هایی را جهت ارتقای موثریت کمک‌ها ایجاد نموده و با اتخاذ شیوه‌های بهتر تدارکات، شفافیت و حساب‌دهی، از فساد اداری جلوگیری می‌کنند؛

ج. افغانستان نهاد‌های مبارزه با فساد را تقویت بخشیده و قوانین مربوط را به‌اساس ضرورت در مطابقت با مکلفیت‌های ملی و بین‌المللی‌اش، بازنگری و تطبیق می‌کند.

د. افغانستان سیسم مالی خود را تطبیق سفارشات گروه کاری اجراات مالی آسیا پسیفیک در خصوص مبارزه با تطهیر پول و تمویل تروریزم، محافظت و تحکیم می‌بخشد.

5. ایالات متحده و افغانستان به همکاری‌های‌شان به‌منظور انکشاف افغانستان به‌شمول ارایه کمک سالانه اقتصادی و اجتماعی از جانب ایالات متحده به افغانستان، متناسب با اهمیت استراتژیک همکاری میان دو کشور، ادامه می‌دهند.

الف. برای رسیدن به این هدف، ایالات متحده سالانه منابع مالی را جهت ارایه مساعدت اقتصادی و اجتماعی به افغانستان، تقاضا می‌نماید. ایالات متحده هم‌چنان از تلاش‌های افغانستان برای جلب و تشویق سرمایه‌گذاری بین‌المللی و حمایت از سکتور خصوصی افغانستان که برای تحقق یک افغانستان و منطقه‌ی امن، مرفه و صلح‌مند حیاتی است، حمایت می‌کند.

ب. با تاکید بر تعهداتش در کنفرانس‌های سال 2010 در کابل و لندن (کنفرانس لندن در سال 1388 و کنفرانس کابل در سال 1389)، (پس از این کنفرانس‌ها)، ایالات متحده یک‌بار دیگر بر تعهد خویش تاکید می‌کند که حداقل 50درصد کمک‌های اقتصادی و اجتماعی خود به افغانستان را از طریق میکانیزم‌های بودیجوی حکومت افغانستان به مصرف برساند. طرفین این تعهد را از طریق کمیسیون دوجانبه افغانستان - ایالات متحده که براساس این موافقت‌نامه تشکیل می‌گردد، در اوقات معین مورد بازنگری قرار می‌دهند تا به این ترتیب فیصدی کمک‌هایی که از طریق میکانیزم‌های بودیجوی حکومت افغانستان پس از سال 2012 (1390) به‌ مصرف می‌رسد، افزایش یابد.

ج. ایالات متحده بر تعهد خویش در کنفرانس سال 2010 (1389) کابل مجددا تاکید می‌دارد که کمک‌های انکشافی خود به افغانستان را هم‌چنان هم‌سو با برنامه‌های دارای اولویت ملی، طبق توافق قبلی طرفین، طوری تنظیم نماید که تا ختم سال 2012 (ماه جدی سال 1391) هشتاد درصد کمک‌های ایالات متحده در سازگاری با این برنامه‌ها به مصرف برسد. ایالات متحده موافق است تا آن مقدار از کمک‌های انکشافی‌اش را که در هم‌نوایی با برنامه‌های دارای اولویت ملی افغانستان به مصرف نمی‌رسند، به‌گونه شفاف به مصرف رسانده و در مصرف آن با دولت افغانستان مشورت کند.

د. این تعهدات وابسته به اقدام حکومت افغانستان در ایجاد میکانیزم‌ها و پیشرفت‌ها در راستای تامین شفافیت و حساب‌دهی مالی، افزایش در مصرف بودجه، بهبود در جمع‌آوری عواید، ‌تقویت سیستم‌های مدیریت مالی عامه و سایر اقدامات دوجانبه می‌گردد که جهت ارزیابی اجراات و پیشرفت‌ها بر آن از قبل توافق شده است. این اقدامات هم‌چنان شامل تعهداتی می‌گردد که در «کنفرانس‌ها» روی آن توافق شده‌اند.

6. طرفین روابط دیرینه بین مردمان و جوامع مدنی‌شان را با تلاش‌های گسترده، به‌شمول تدویر برنامه‌ها برای جوانان و زنان، و همکاری بین پوهنتون‌ها و نهادهای تحصیلات عالی، تقویت می‌نمایند.

7. ایالات متحده تبادلات و سایر فعالیت‌ها، به‌شمول ارایه فرصت‌های آموزشی مانند پروگرام فلبرایت و برنامه آموزش مهارت‌های رهبری برای مهمانان بین‌المللی را توسعه و تقویت می‌نماید.

8. طرفین هم‌چنان در حمایت از نهادهای فرهنگی و حفظ میراث فرهنگی افغانستان همکاری می‌نمایند.

 

 

1. طرفین برای بهبود ظرفیت بشری در نهادهای مهم دولت افغانستان همکاری می‌نمایند. کمک ایالات متحده باید براساس اولویت‌های حکومت افغانستان و مبتنی بر نیاز‌هایی باشند که از سوی طرفین مشترکا شناسایی شده است.

2. افغانستان امور حکومتداری را با بلند بردن میزان پاسخ‌دهی و شفافیت در نها‌دهای سه‌گانه (اجراییه، مقننه و قضاییه) بهبود می‌بخشد، تا آن‌ها بتوانند نیازمندی‌های مدنی و اقتصادی مردم را بهتر مرفوع بدارند. افغانستان هم‌چنان طبق قوانین نافذ خود، کفایت‌کاری و حساب‌دهی را در همه سطوح حکومت تقویت نموده و اطمینان حاصل می‌نمایند که این ادارات و نهاد‌ها براساس طرزالعمل‌های درست و عادلانه متناسب با معیارهای ملی ارایه حداقل خدمات و کارشان را انجام دهند.

3. ایالات متحده در تقویت ظرفیت، خودکفایی و افزایش موثریت نهادهای دولت افغانستان و توانمندی آن‌ها در ارایه خدمات اساسی، از حکومت افغانستان حمایت می‌کند.

4. طرفین با هم مشترکا کار می‌نمایند تا «ساختارهای موازی» به‌شمول تیم‌های بازسازی ولایتی و تیم‌های موسوم به «باثبات‌سازی ولسوالی‌ها»، طبق چارچوب پروسه انتقال از میان برداشته شوند.

 

 

1. طرفین به‌منظور توسعه همکاری‌ها و نظارت بر پیشفت‌ها در تطبیق این موافقت‌نامه، یک کمیسیون دوجانبه افغانستان – ایالات متحده و میکانیزم‌های لازم را ایجاد می‌کنند.

الف. کمیسیون از جانب وزرای خارجه هر دو کشور و یا نمایندگان‌شان، ریاست گردیده و جلسات آن هر شش‌ماه یک‌بار به‌صورت دورانی در کابل و واشنگتن دایر می‌گردد.

- مجمع‌های موجود دوجانبه، مانند مجمع مشورتی امنیتی دوجانبه افغانستان – ایالات متحده، باید در چارچوپ این ساختار مدغم گردند.

ب‌. یک کمیته اجراییوی مشترک چگونگی کار گروپ‌های کاری دایمی کارشناسان را که برای تطبیق این موافقت‌نامه تشکیل می‌شوند، رهبری کرده و در مورد به وزرا گزارش می‌دهد.

- این گروپ‌های کاری از جانب وزرای مربوط یا نمایندگان‌شان، ریاست گردیده و به‌عنوان مرجعی برای مشورت‌های منظم میان مقامات ارشد روی مسایل مشترک مورد علاقه مطرح عمل می‌کند. این مسایل برعلاوه موارد دیگر شامل: تامین امنیت درازمدت، حمایت از توسعه اجتماعی، اقتصادی و روند دموکراسی، و نیز تقویت نهادهای دولتی و حکومتداری در افغانستان می‌شوند.

ج‌. جلسات کمیته مشترک اجراییوی به‌منظور ارزیابی تهدیدات مشترک و گفتگو روی مسایل منطقوی مورد علاقه نیز به شکل منظم دایر می‌گردد.

2. طرفین از طریق کمیسیون دوجانبه، سطح حمایت و کمک‌ها را مشترکا تشخیص می‌نمایند.

3. افغانستان و ایالات متحده می‌توانند جهت تطبیق این موافقت‌نامه، به تدابیر یا توافقات بیشتر در صورتی‌که لازم و مناسب پنداشته شود، مطابق به قوانین و مقررات مربوطه دو کشور متوسل شوند.

 

 

1. این موافقت‌نامه بعد از آن نافذ می‌گردد که طرفین از مجرای دیپلوماتیک در مورد تکمیل شرایط قانونی داخلی‌شان که به‌منظور انفاذ این موافقت‌نامه الزامی می‌باشد، به یک‌دیگر اطلاع بدهند. این موافقت‌نامه الی ختم سال 2024 میلادی (سال 1403 هجری شمسی) مدار اعتبار است. طرفین می‌توانند با موافقت کتبی مشترک، شش‌ماه قبل از تاریخ انقضا، این موافقت‌نامه را برای یک دوره‌ی دیگر طبق توافق قبلی تمدید نمایند. این موافقت‌نامه می‌تواند با موافقت کتبی هردو طرف در هرزمانی تعدیل یا فسخ گردد و هر یک از طرفین می‌تواند در مورد تصمیمش برای فسخ این موافقت‌نامه یادداشت کتبی ارایه نمایند که در آن‌صورت این موافقت‌نامه برای مدت یک‌سال پس از ارایه این یادداشت اعتبار دارد.

2. تمامی اقداماتی که طبق مفاد این موافقت‌نامه اجرا می‌گردد باید در مطابقت با تعهدات و مکلفیت‌های بین‌المللی طرفین قرار داشته باشند. هرگونه همکاری طبق احکام این موافقت‌نامه تابع و مقررات دو طرف، به‌شمول قوانین نافذه تخصیص بودجه، می‌باشد.

3. هرگونه منازعات ناشی از تطبیق این موافقت‌نامه از طریق مشورت‌های دیپلوماتیک میان طرفین حل و فصل می‌گردد.

 

وبلاگ-کد لوگو و بنر