قسمت هفتم

حجت الاسلام والمسلمین آخوند براساس احساس ضرورت ، در سال 1336 ه، ش زمینی را از پدر بزرگوار وخیر اندیش خویش، براى تأسیس حسینیه گرفت و با تعدادى  از مؤمنین مشغول ساخت این بنای خیر گردید، خودش سنگ می آورد ،درکارهای ساختمانی مثل  یک کارگر ساده شرکت می نمودوازدیگران هم کمک می خواست.

حجت الاسلام علی کریمی می گوید:"...در هنگام ساخت منبر استاد شهيد آنقدر تواضع داشت که قرار گذاشته بودند که هر خيل يک شتر بدهند براي آوردن سنگ براي منبر، تواضع ايشان به اندازه ی بود که صبح‌ها خودش به همان خيلي که نوبتش بود مي‌رفت و مي‌گفت امروز نوبت شما است براي آوردن سنگ، کسي را نمي‌فرستاد و خودش بدون هيچ گونه غروري  می رفت.نقل کردند که آخوند شهيد يک عمامه ي داشتند که فرموده بودند که تا ساخت اين حسينيه و منبر تمام نشود من اين عمامه را ازسرم باز نمي‌کنم".

شهید وهمکاران او درمدت کار حسینیه علاوه بر خستگی های جسمی، مشکلاتی وخستگی های روحی  وروانی را به جان خریدند."....درمدتی که او  وهمکارانش مشغول کار ساختمانی منبر بودند،  بعضی آنان رابه تمسخرمی گرفتندوحتی باتهدید ومزاحمت مانع کا رشان می شدند...این دوستدارن اهلبیت ( علیهم السلام) ازطرف زورگویان   که حسینیه را به نام زشت یاد می کردند تهدیدمی شدند... ولی به دلیل علاقه  به کار حسینیه استادشهید  وهوادارانش اعتنائی به حرفهای تهدیدآمیز نکردند و به کارخویش  افتخارانه ادامه دادند تاساختمان حسینیه رابه پایان رساندند که در نتیجه ازآن به بعد درروزهای جمعه توسط خوداستادوطلبه های ایشان جمعه خوانی وروضه خوانیی سروروسالارشهیدان (ع)ودرماه محرم13شبانه روزسخنرانی وروضه خوانی در منبر برپابود.وازعنایات خداوندمنان ، برکت ائمه (علیهم السلام) واززحمات بی وقفه ی استادشهید وهمکاری مردم مسلمان درسال1336 ش حسینیه ی به اسم" منبرآخوند"احداث گردید^[1]".

در ضمن این که  اولین  "حسینیه"، در زیر چغت به دست استاد آخوند (عالمی) ومحبان اهلبیت( ع) احداث  شد،چند اتاق به عنوان مدرسه علوم دینى، براى تدریس و اسکان طلاب،درجنب" حسینیه" ساخته شدوبه این مرکز مهم دینی اضافه گردید. با تأسیس این مدرسه ، طلاب علوم دینی ازنواحی سوزمه قلعه و اطراف آن،واردمدرسه شدند وبه تحصیل ادامه دادند. استاد شهید اضافه برتاسیس حسینیه ومدرسه ی دینی درمحل خودش،مردم محلات دیگر سوزمه قلعه رابرای تاسیس مسجد وحسینیه راهنمای وکمک نمود، لذابا تشویق ها وحمایت ها،  مومنین به  تاسیس مراکز دینی ومذهبی ادامه داند...،با ادامه ی کار وتلاش بعد از چند سال حدود دوازده مسجد و حسینیه در محلات شیعه نشین سوزمه  قلعه  به وجود آمد و جمعه  خوانی ومراسم ماه  محرم ومناسبت های  دیگر مذهبی دراین اماکن مقدس برگزار گردید که مردم نذورات شان را باذبح گوسفند واطعام عزاداران  انجا م می دادند وازبیانات استاد شهید ،شاگردان او  وروحانیون  مناطق اطراف سوزمه قلعه بهره مند می شدند. این ها مصادیق اتم واکمل "تعاون در بر وتقوا"بود، که کتاب آسمانیی مسلمین به آن سفارش دارد:«وَ تَعاوَنُوا عَلَی البِّرِّ وَ التَّقوَی( ترجمه: به یکدیگر برای انجام کارهای نیک و پرهیزگاری، کمک نمایید) (مائده/ 2).

      قرآن کریم در این آیه‌ی شریفه، مسلمانان را موظّف می‌کند دربِرّ و تقوی به یکدیگر کمک کنند.  

  دستگیری از یکدیگر ودست در دست یکدیگر قرار دادن، از ضروریات زندگی اجتماعی است. اگر نگوییم بدون تعاون، هیچ کاری چه خیر و چه شرّ به سرانجام نمی‌رسد، به طور قطع می‌گوییم، بدون تعاون، زندگی اجتماعی بشر، به بن‌بست می‌رسد.  تعاون و همکاری در کارها به اندازه ی اهمیت دارد  که  بدون آن نمی‌توان انسان‌ها را هدایت نمود و نه انسان‌های در مسیر هدایت را گمراه کرد. اگر تعاون نباشد نه تنها انبیاء و اولیاء و مؤمنین نمی‌توانند در هدایت مردم و استقرار حکومت الهی به توفیق چشم گیری برسند بلکه شیا طین و پیروان‌شان نیز از گمراه کردن جوامع بشری ناتوان می‌مانند.

چنانچه ساخت حسینیه ها ومساجد درمنطقه، ذخیره ی خوب وباقیات الصالحات  برای آخرت مومنین بود،چون بهترین ذخیره برای انسان به ویژه بعد از مرگ ذخیره ی عمل صالح و باقیات الصالحات است و با فرا رسیدن مرگ انسان، تمام  ارتباط او با دنیا قطع می شود و طبق احادیث شریفه رابطه او با عالم ملک منقطع می گردد ، جز باقیات الصالحات و آثار ماندگار او در عالم دنیا که برای خدا انجام گرفته و مایه ی تأیید و تقویت دین و دینداران و برکت آیندگان و نیازمندان و اصلاح امور و ارتقای معارف حقه و ارزش های الهی و ولائی باشد.

 ذخیره ی آخرت وباقیات الصالحات  ازمسائل مهمی است که قرآن نیز بر آن تأکید کرده است ورایاتی در باره آن ازمعصومین (ع) صادر شده است:   

قرآن کریم می فرماید:

   وَ یَزِیدُ اللَّهُ الَّذِینَ اهْتَدَوْاْ هُدًى وَ الْبَاقِیَاتُ الصَّالِحَاتُ خَیرْ عِندَ رَبِّکَ ثَوَابًا وَ خَیرْ مَّرَدًّا

(و خدا هدایت یافتگان را بر هدایت شان مى ‏افزاید و اعمال صالحى که اجرش نعمت ابدى است نزد پروردگار تو بهتر از مال و جاه فانى دنیا است هم از جهت ثواب الهى و هم از جهت حسن عاقبت اخروى).( سوره ی مریم آیه 76 )

همچنین می فرماید:

 الْمالُ وَ الْبَنُونَ زینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْباقِیاتُ الصَّالِحاتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّکَ ثَواباً وَ خَیْرٌ أَمَلاً.

(مال و فرزندان، آرایش و زیور زندگى دنیا اند، ولى اعمال شایسته پایدار نزد پروردگارت از جهت پاداش بهتر و از لحاظ امید داشتن به آن ها نیکوتر است)(سوره ی کهف آیه ی46 ).

در روایات شریفه  توضیحات کافی  درباره ی صدقه ی جاریه وبا قیات الصالحات  داده شده و مصادیق  آن ها بیان گردیده است،ازجمله روایتی از امام صادق (ع)است که می فرماید: اجر و پاداشى انسان را پس از مرگ دنبال نمی ‌کند، مگر سه خصلت:

1. صدقه جاریه‏ ى که پس از مردن شخص نیز جریان داشته باشد و این صدقه حتی اگر تا روز قیامت هم باقى باشد، پاداشش به آن شخص می ‌رسد. صدقه و خیراتى که وقف نموده که به ارث وارث نیز نرسد.

 2. روش خیر و سیره ی هدایت کننده‌ ی که ایجاد کرده و خود به آن عمل می ‌نموده و دیگران هم پس از آن به آن عمل می ‌نمایند.
  3. فرزند صالحى که براى او استغفار نماید. ^[2]
در روایت دیگری نیزآن  حضرت فرمودند:

6 خصلت است که مومن بعد از مردن از آن ها بهره ‌‏مند می ‌‌گردد:

. 1.فرزند صالحى که براى او استغفار نماید

. قرآنی که از خود به یادگار گذاشته و پس از مرگش خوانده مى‏ شود.2

. چاه آبى که حفر کرده و در اختیار مردم گذاشته است.3
. درختى که غرس کرده.4

. آبى که به جریان انداخته و وقف کرده.5
6.روش نیکویى که پس از مرگش مردم به آن عمل می ‌کنند.^[3]

آنچه که در این  روایات به آن ها اشاره شده، ازباب مثال است وصدقات جاریه منحصر به این موارد نیست بلکه شامل هرکار خیری است که جریان داشته باشد.

ادامه دارد....

  منبع : کتاب زندگی نامه شهدای ولایت سرپل-جلد اول،تالیف محمدموسی زکی