تعریف عصمت: «صفة للانسان یمتنع بسببها من فعل المعاصی و لایمتنع منعه بدونها...» [1]
عصمت به نیروی بازدارنده از معصیت و گناه گفته می‌شود که وصف انسان است و انسان به وسیله آن از معاصی دوری می‌کند. مراحلی از عصمت قابل دسترسی و اکتسابی است. یعنی در تمام انسان ها بالذات این استعداد وجود دارد که به این مقام برسند و در مرحله‌ای از معنویت قرار بگیرند که از تمام معاصی پرهیز کنند و ارتقاء معنوی داشته باشند و لازمه رسیدن به این مقام نیز پرهیز از گناهان کبیره و صغیره و مراقبت دائمی است.

در ادامه می خوانید...